Νέα και όχι τόσο νέα σχετικά με τον κυβερνοχώρο και τον χώρο στους οποίους ζούμε
I see many discussions on the net about how bad is the new Star Trek Discovery. It is the setting for many heated discussions, flamewars, trolling. But why is it important to address this?
It is because it represents a global shift to a new world we all live in and its charateristics are expressed in movies. That's the real "battle" , and not why STD is bad, or TNG is good. Before digging more into this fringe topic, lets establish a few "rules" first:
Everyone is allowed to like whatever the f*** he/she wants.
Everyone is entitled to their opinions.
Everyone can criticize (with real arguments or by trolling) anything.
Ok lets move on.
Star Trek universe is not the Holy Bible, we don't disagree over dogmatic issues for a thousand years.
I think some people confuse "fan" with "fanboy", so they don't understand how people can hate e.g STD for introducing weird science and focusing on continuous personal dramas and dystopian settings.
That being said, many fans do not get that for a franchise to be successful (and I mean financially) has to follow trends. And current trends are esoteric self-centered dramas the character must survive, coupled with explosive special effects , less time to think - more time to absorb, personal success stories (heroic usually), gray characters, faith etc.
These trends are a huge shift from earlier decades where other stuff mattered more. For example scientific progress (logic), collective efforts, futurism (romanticized view of the future), character progress through trial and error, gray status quo instead of grey characters, exploration of the unknown.
The reason is that the world has shifted from an era of cold war where the pending global doom of a new world war was clear, but with a definitive status quo, a dipole good vs bad, continuous progress in a somewhat steady form, to an era of uncertain future, global warming, religious fanaticism, pandemics, global internet etc.
But the main shift I think is we went from a world where we needed collective effort to build a better future, to a world where we live in dystopian societies and every man is for themselves to survive and to succeed at all costs.
Capitalism won the cold war and its chief quality inspired in people is individualism after all. But because one cannot master all, we need to have faith for everything we can't control or is out of our reach.
And faith coupled with individualism is a good recipe for dogmas, fanaticism, esoteric truths (the thought that "my" truth is equal to "yours" and that is the philosophical end we can reach in an argument) and not for ...science and logic for example. The sad truth is that we no longer live in a world where we hope for better things to come through collective means. And that is reflected in the movies ofcourse.
So...welcome the future! But sadly not the TOS or TNG one.
Ο λόγος φυσικά είναι γιατί έτσι κάποιοι βγάζουν λεφτά, μοιράζοντας crapware στους ανυποψίαστους χρήστες που επειδή το google βγάζει πρώτο το sourceforge πάνε εκεί και όχι στο επίσημο site του εκάστοτε προγράμματος που ψάχνουν.
Μάλιστα, από το crapware δεν γλιτώνουν πλέον ούτε οι χρήστες mac που πάνε στο sourceforge...
Μην κατεβάζετε τίποτα από εκεί. Κάποτε ήταν ένα καλό site το οποίο πρόσφερε κάποιες υπηρεσίες. Πλέον είναι business κάποιων που θέλουν να βγάλουν λεφτά εν αγνοία μας...
Η σωστή ερώτηση είναι ποιός θυμάται σήμερα; ποιός γνωρίζει τι και πού;
Σύντομη περιήγηση στα πέριξ του Αϊ Διονύση και λίγο παραπέρα
Ο αϊ Διονύσης στον Πειραιά είναι μια μεγάλη εκκλησία στην άκρη του λιμανιού προς τη Δραπετσώνα. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η εκκλησία; Τίποτα η ίδια αλλά η περιοχή γύρω της είναι γεμάτη από ιστορία της εποχής της προσφυγιάς μετά το '22.
Οι ντεκέδες
Ακριβώς πάνω από την εκκλησία υπάρχουν κάποια χαμηλόχτιστα σπίτια κοντά το ένα στο άλλο με μικρά σοκάκια ανάμεσά τους. Είναι ότι έχει απομείνει από τους παλιούς ντεκέδες όπου οι ρεμπέτες κατεβαίνοντας από τη Νίκαια, τα λιπάσματα (Δραπετσώνα) κ.α ερχόντουσαν με το τζουρά στον ώμο, έπαιζαν μέχρι το πρωί και εφουμάρανε ακόμη και στο δρόμο χύμα. Τα σπιτάκια αυτά ακόμη διατηρούν τη μορφή που είχαν τότε αν και κάποια από αυτά έχουν αναπαλαιωθεί. Μια μικρή βόλτα στο εγκαταλελειμμένο πλέον μέρος από την πολιτεία, νωρίς το βράδυ, και βρίσκεσαι μονομιάς σε έναν άλλο κόσμο, ξεχασμένο πλέον μα μόλις 70-80 χρόνια πίσω...
Τα βούρλα
Δεξιά από τους τεκέδες, αρχίζει η περιοχή των βούρλων. Ηταν η περιοχή που οι ιερόδουλες δούλευαν και ζούσαν ταυτόχρονα στα μπορντέλα. Οι φόνοι για τα μάτια μιας γυναίκας ήταν κάτι το συνηθισμένο εκεί.
Πάνω και αριστερά προς τη Δραπετσώνα, ήταν οι φυλακές των βούρλων, οι οποίες έγιναν αφότου οι πόρνες είχαν διωχθεί από το την περιοχή. Στις φυλακές εκείνες είχε γίνει η περίφημη απόδραση των 27 κομμουνιστών το 1955, οι οποίοι έσκαψαν μια σήραγγα με πρωτόγονα μέσα και πέρασαν στον απέναντι δρόμο απ' όπου και διέφυγαν οι 15 τελικά. Σήμερα ένας μαντρότοιχος περιβάλλει την περιοχή αυτή.
Η γέφυρα του ρεμπέτη
Απέναντι από την εκκλησία, υπάρχει μια μικρή γεφυρούλα που περνά πάνω από τις σιδηροδρομικές γραμμές του πειραιά. Αυτή ήταν η γέφυρα από την οποία εάν περνούσες ήταν κάτι σαν πρώτο βήμα για να γίνεις ρεμπέτης. Απο εκεί και μετά μια παραγκούπολη εκτεινόταν μέχρι και το Πέραμα, χτισμένη από πρόσφυγες και εκεί ο νόμος δεν πατούσε το πόδι του. Η γέφυρα αυτή υπάρχει ακόμη χάρη στους αγώνες των κατοίκων για να μην περάσει ο δρόμος από το λιμάνι από εκεί που είχαν γίνει παλιότερα
Ραπτομηχανές
Λίγο πάνω από την εκκλησία βρίσκεται το παλιό εργοστάσιο "ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΑΙ ΣΙΓΓΕΡ". Το είχε φτιάξει ο γερμανός βιομήχανος Σίγγερ για την ερωμένη του, γνωστή χορεύτρια στην Ελλάδα τότε.
Τα λιπάσματα
Πιο μακρυά, στη Δραπετσώνα, αρχίζει η περιοχή των λιπασμάτων. Εκεί δούλεψαν γενιές ανθρώπων στα λιπάσματα, στο τσιμεντάδικο, στο γυαλάδικο. Κάθε πρωί, 7500 άτομα ξεκινούσαν με τα πόδια (η φτωχολογιά δεν είχε για να χαλάει στα εισητήρια του τράμ -το οποίο ξήλωσε ο καραμανλής το '77 και τώρα θέλουν να το ξαναφτιάξουν-) και πήγαιναν για δουλειά. Για τα λιπάσματα όμως θα γράψω άλλη φορά, είναι ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνο του.
Τα ταμπούρια
’μα πάρουμε τον δρόμο μπροστά από την εκκλησία όλο ευθεία (Αγ.Δημητρίου) φτάνουμε σε ένα λόφο. Εκεί είχε ταμπουρωθεί ο Καραϊσκάκης το 1827 και έδωσε πολλές μάχες εναντίων του Κιουταχή. Έτσι έμεινε η περιοχή ολόκληρη από το ύψος της Αγ. Δημητρίου μέχρι και το Κερατσίνι στην ιστορία ως "ταμπούρια".
Στην ίδια περιοχή πάνω κάτω, ο Ε.Λ.Α.Σ ταμπουρίων με πολλές μάχες με πιο γνωστή τη "μάχη της ηλεκτρικής" κατάφερε να διασώσει το ΣΕΚ, τον ΣΠΑΠ(τρένα), την ΚΟΠΗ (παλιό νομισματοκοπείο, τώρα στρατόπεδο), τη Σχολή δοκίμων, τους Αλευρόμυλους, τη Shell και τη Standart.
Ιστορική μνήμη και το σήμερα
Σήμερα κανείς δε μιλάει για την ιστορία του τόπου, μια ιστορία που είναι έργο του λαού του πειραιά και που οι κατασκευαστικές ισοπεδώνουν με καινούργια τερατώδη κτήρια,ο δήμος με μετονομάσεις δρόμων,η πολιτεία με εγκατάλειψη και παραχώρηση σε εταιρίες και απαλοιφή κάθε αναφοράς στο τι έγινε, από ποιούς και πότε...
Σήμερα ούτε οι παλιοί δεν τα θυμούνται καλά καλά, η ιστορική μνήμη θα πεθάνει μαζί τους αμαχητί.
Πολύ θα ήθελα να πάρω μια κάμερα και να γυρίσω τα μέρη αυτά, ότι έχει απομείνει, πριν χαθούν εντελώς και τα τελευταία σημάδια των καιρών εκείνων
Star Trek and the future
16/11/19 WARNING FAN STUFF AHEAD. BE WARNED!I see many discussions on the net about how bad is the new Star Trek Discovery. It is the setting for many heated discussions, flamewars, trolling. But why is it important to address this?
It is because it represents a global shift to a new world we all live in and its charateristics are expressed in movies. That's the real "battle" , and not why STD is bad, or TNG is good. Before digging more into this fringe topic, lets establish a few "rules" first:
Everyone is allowed to like whatever the f*** he/she wants.
Everyone is entitled to their opinions.
Everyone can criticize (with real arguments or by trolling) anything.
Ok lets move on.
Star Trek universe is not the Holy Bible, we don't disagree over dogmatic issues for a thousand years.
I think some people confuse "fan" with "fanboy", so they don't understand how people can hate e.g STD for introducing weird science and focusing on continuous personal dramas and dystopian settings.
That being said, many fans do not get that for a franchise to be successful (and I mean financially) has to follow trends. And current trends are esoteric self-centered dramas the character must survive, coupled with explosive special effects , less time to think - more time to absorb, personal success stories (heroic usually), gray characters, faith etc.
These trends are a huge shift from earlier decades where other stuff mattered more. For example scientific progress (logic), collective efforts, futurism (romanticized view of the future), character progress through trial and error, gray status quo instead of grey characters, exploration of the unknown.
The reason is that the world has shifted from an era of cold war where the pending global doom of a new world war was clear, but with a definitive status quo, a dipole good vs bad, continuous progress in a somewhat steady form, to an era of uncertain future, global warming, religious fanaticism, pandemics, global internet etc.
But the main shift I think is we went from a world where we needed collective effort to build a better future, to a world where we live in dystopian societies and every man is for themselves to survive and to succeed at all costs.
Capitalism won the cold war and its chief quality inspired in people is individualism after all. But because one cannot master all, we need to have faith for everything we can't control or is out of our reach.
And faith coupled with individualism is a good recipe for dogmas, fanaticism, esoteric truths (the thought that "my" truth is equal to "yours" and that is the philosophical end we can reach in an argument) and not for ...science and logic for example. The sad truth is that we no longer live in a world where we hope for better things to come through collective means. And that is reflected in the movies ofcourse.
So...welcome the future! But sadly not the TOS or TNG one.
Μην κατεβάζετε software από το sourceforge.net
26/06/15 Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα website που μπορούσες να ανεβάσεις κάποιο software που έφτιαχνες και ακόμη μπορούσες και να διαχειρίζεσαι και τον κώδικά του και όλα αυτά δωρεάν. Πολλά projects όπως ο firefox, το openoffice, το vlc κλπ κλπ μπήκαν στις υπηρεσίες αυτές που πρόσφερε το εν λόγω website. Από τότε πολύ νερό μπήκε στο αυλάκι.Το 2012 αγοράστηκε από κάποια εταιρία εν ονόματι dice holdings και άρχισαν τα παρατράγουδα. Ξαφνικά διαφημίσεις ξεπετάγονται εκεί που δεν υπήρχαν. Τεράστια κουμπιά "download" σε έβαζαν να κατεβάζεις όχι το software που ήθελες, αλλά έναν installer ο οποίος μαζί με αυτό έβαζε άσχετο software που δεν είχε ζητήσει. Σα να μην έφτανε αυτό, δημοφιλή προγράμματα ξαφνικά ήταν εκτός ελέγχου αυτών που τα έφτιαχναν, για παράδειγμα ο firefox πλέον δεν είχε σχέση με το mozilla foundation, αλλά το έβαζαν μόνοι τους εκεί με τον junkware installer τους.Ο λόγος φυσικά είναι γιατί έτσι κάποιοι βγάζουν λεφτά, μοιράζοντας crapware στους ανυποψίαστους χρήστες που επειδή το google βγάζει πρώτο το sourceforge πάνε εκεί και όχι στο επίσημο site του εκάστοτε προγράμματος που ψάχνουν.
Μάλιστα, από το crapware δεν γλιτώνουν πλέον ούτε οι χρήστες mac που πάνε στο sourceforge...
Μην κατεβάζετε τίποτα από εκεί. Κάποτε ήταν ένα καλό site το οποίο πρόσφερε κάποιες υπηρεσίες. Πλέον είναι business κάποιων που θέλουν να βγάλουν λεφτά εν αγνοία μας...
Πειραιάς και ιστορική μνήμη
29/11/14 Τι έχει απομείνει σήμερα στον Πειραιά από τους παλιούς ρεμπέτες και ρεμπέτισσες, τους χασιστές και την προσφυγιά; Αλλά όχι, δεν είναι αυτή η σωστή ερώτηση...Η σωστή ερώτηση είναι ποιός θυμάται σήμερα; ποιός γνωρίζει τι και πού;
Σύντομη περιήγηση στα πέριξ του Αϊ Διονύση και λίγο παραπέρα
Ο αϊ Διονύσης στον Πειραιά είναι μια μεγάλη εκκλησία στην άκρη του λιμανιού προς τη Δραπετσώνα. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η εκκλησία; Τίποτα η ίδια αλλά η περιοχή γύρω της είναι γεμάτη από ιστορία της εποχής της προσφυγιάς μετά το '22.
Οι ντεκέδες
Ακριβώς πάνω από την εκκλησία υπάρχουν κάποια χαμηλόχτιστα σπίτια κοντά το ένα στο άλλο με μικρά σοκάκια ανάμεσά τους. Είναι ότι έχει απομείνει από τους παλιούς ντεκέδες όπου οι ρεμπέτες κατεβαίνοντας από τη Νίκαια, τα λιπάσματα (Δραπετσώνα) κ.α ερχόντουσαν με το τζουρά στον ώμο, έπαιζαν μέχρι το πρωί και εφουμάρανε ακόμη και στο δρόμο χύμα. Τα σπιτάκια αυτά ακόμη διατηρούν τη μορφή που είχαν τότε αν και κάποια από αυτά έχουν αναπαλαιωθεί. Μια μικρή βόλτα στο εγκαταλελειμμένο πλέον μέρος από την πολιτεία, νωρίς το βράδυ, και βρίσκεσαι μονομιάς σε έναν άλλο κόσμο, ξεχασμένο πλέον μα μόλις 70-80 χρόνια πίσω...
Τα βούρλα
Δεξιά από τους τεκέδες, αρχίζει η περιοχή των βούρλων. Ηταν η περιοχή που οι ιερόδουλες δούλευαν και ζούσαν ταυτόχρονα στα μπορντέλα. Οι φόνοι για τα μάτια μιας γυναίκας ήταν κάτι το συνηθισμένο εκεί.
Πάνω και αριστερά προς τη Δραπετσώνα, ήταν οι φυλακές των βούρλων, οι οποίες έγιναν αφότου οι πόρνες είχαν διωχθεί από το την περιοχή. Στις φυλακές εκείνες είχε γίνει η περίφημη απόδραση των 27 κομμουνιστών το 1955, οι οποίοι έσκαψαν μια σήραγγα με πρωτόγονα μέσα και πέρασαν στον απέναντι δρόμο απ' όπου και διέφυγαν οι 15 τελικά. Σήμερα ένας μαντρότοιχος περιβάλλει την περιοχή αυτή.
Η γέφυρα του ρεμπέτη
Απέναντι από την εκκλησία, υπάρχει μια μικρή γεφυρούλα που περνά πάνω από τις σιδηροδρομικές γραμμές του πειραιά. Αυτή ήταν η γέφυρα από την οποία εάν περνούσες ήταν κάτι σαν πρώτο βήμα για να γίνεις ρεμπέτης. Απο εκεί και μετά μια παραγκούπολη εκτεινόταν μέχρι και το Πέραμα, χτισμένη από πρόσφυγες και εκεί ο νόμος δεν πατούσε το πόδι του. Η γέφυρα αυτή υπάρχει ακόμη χάρη στους αγώνες των κατοίκων για να μην περάσει ο δρόμος από το λιμάνι από εκεί που είχαν γίνει παλιότερα
Ραπτομηχανές
Λίγο πάνω από την εκκλησία βρίσκεται το παλιό εργοστάσιο "ΡΑΠΤΟΜΗΧΑΝΑΙ ΣΙΓΓΕΡ". Το είχε φτιάξει ο γερμανός βιομήχανος Σίγγερ για την ερωμένη του, γνωστή χορεύτρια στην Ελλάδα τότε.
Τα λιπάσματα
Πιο μακρυά, στη Δραπετσώνα, αρχίζει η περιοχή των λιπασμάτων. Εκεί δούλεψαν γενιές ανθρώπων στα λιπάσματα, στο τσιμεντάδικο, στο γυαλάδικο. Κάθε πρωί, 7500 άτομα ξεκινούσαν με τα πόδια (η φτωχολογιά δεν είχε για να χαλάει στα εισητήρια του τράμ -το οποίο ξήλωσε ο καραμανλής το '77 και τώρα θέλουν να το ξαναφτιάξουν-) και πήγαιναν για δουλειά. Για τα λιπάσματα όμως θα γράψω άλλη φορά, είναι ξεχωριστό κεφάλαιο από μόνο του.
Τα ταμπούρια
’μα πάρουμε τον δρόμο μπροστά από την εκκλησία όλο ευθεία (Αγ.Δημητρίου) φτάνουμε σε ένα λόφο. Εκεί είχε ταμπουρωθεί ο Καραϊσκάκης το 1827 και έδωσε πολλές μάχες εναντίων του Κιουταχή. Έτσι έμεινε η περιοχή ολόκληρη από το ύψος της Αγ. Δημητρίου μέχρι και το Κερατσίνι στην ιστορία ως "ταμπούρια".
Στην ίδια περιοχή πάνω κάτω, ο Ε.Λ.Α.Σ ταμπουρίων με πολλές μάχες με πιο γνωστή τη "μάχη της ηλεκτρικής" κατάφερε να διασώσει το ΣΕΚ, τον ΣΠΑΠ(τρένα), την ΚΟΠΗ (παλιό νομισματοκοπείο, τώρα στρατόπεδο), τη Σχολή δοκίμων, τους Αλευρόμυλους, τη Shell και τη Standart.
Ιστορική μνήμη και το σήμερα
Σήμερα κανείς δε μιλάει για την ιστορία του τόπου, μια ιστορία που είναι έργο του λαού του πειραιά και που οι κατασκευαστικές ισοπεδώνουν με καινούργια τερατώδη κτήρια,ο δήμος με μετονομάσεις δρόμων,η πολιτεία με εγκατάλειψη και παραχώρηση σε εταιρίες και απαλοιφή κάθε αναφοράς στο τι έγινε, από ποιούς και πότε...
Σήμερα ούτε οι παλιοί δεν τα θυμούνται καλά καλά, η ιστορική μνήμη θα πεθάνει μαζί τους αμαχητί.
Πολύ θα ήθελα να πάρω μια κάμερα και να γυρίσω τα μέρη αυτά, ότι έχει απομείνει, πριν χαθούν εντελώς και τα τελευταία σημάδια των καιρών εκείνων